اوه، پیرمرد داستانی به همین نام از فردریک بکمن، نماد همه پیرمردهایی از نسل های پیشین است، که بر قواعد دنیای ذهنی خودشان پافشاری کرده و تفاوت های نسلی را به نمایش می گذارند. در این داستان که از قضا یک شخصیت زن ایرانی به نام پروانه نیز ایفای نقش می کند، نمایش داده می شود که این تنها محبت است که می تواند پل صحیحی برای تعامل بین افکار متفاوت قلمداد شود. بخشی از کتاب: تو وقتی کسی حواسش نیست می رقصی، اوه. و من همیشه به خاطر این دوستت دارم. چه خوشت بیاد چه خوشت نیاد ...