بَلغور یا پرک (در قدیم: بُلغور) به خود غلهای که در آسیاب آن را خرد کنند و بشکنند چنانکه آرد نشود گویند، همچنین آش و خوراکی است که از گندم یا جوی نیمکوب تهیه میشود.
برای تهیه بلغور گندم پخته را پس از خشک شدن با آسیاب خرد میکنند، نه به نرمی آرد بلکه به درشتی لپه ماش و کوچکتر و بزرگتر. قدما از برنج کمتر و شاید سالی یک یا دو بار استفاده میکردند و بیشتر از غذاهایی مانند شب چره، به جای شام و پلوی بلغور یا آش بلغور استفاده میکردند.